چند دهه پس از تشخیص ساختار دی‌اِن‌اِی، دانشمندان فقط روی ژن‌ها تمرکز کردند که نقطه‌ای از ژنوم است که کدهای تولید پروتئین را در خود دارا است. مناطق دیگری که شامل ۹۸ درصد از ژنوم انسان است به عنوان مناطق "به درد نخوردنی" به عنوان توالی‌هایی که هیچ کاربردی ندارند کنار گذاشته شد. اما اخیرا پژوهشگران کشف کردند که تنوع و نوسان‌هایی در این منطقه دور ریختنی از دی‌اِن‌اِی وجود دارد که با بیماری‌های صعب‌العلاجی در ارتباط است. دانش فزاینده ما از دی‌اِن‌اِی دور ریختنی به پژوهش‌های نوآورانه و رویکردهای درمانی منجر شده است که ممکن است در نهایت برخی از این بیماری‌ها را بهبود دهد.

دی‌اِن‌اِی دور ریختنی می‌تواند نقش‌های حیاتی و غیر قابل پیش‌بینی در کنترل بیان ژنی بازی کند: از تنظیم ریزه‌کاری‌های ژن‌های خاص تا خاموش کردن یک کروموزوم به طور کامل. این عملکردها دانشمندان را مجبور کرده که حتا معنای واژه "ژن" را نیز دوباره بررسی کنند و آبستن آغاز پژوهش علمی تازه‌ای در این باره شده است که آیا این قسمت‌های "بی‌معنی" در واقع منبع پیچیدگی زیستی انسان است. نِسا کَری با الهام از پژوهش‌هایش با محققان پیش‌رو در اروپا و آمریکای شمالی، مقدمه‌ای روشن و متقاعدکننده درباره این دی‌اِن‌اِی دور ریختنی و نقش ضروریش در پدیده‌های گوناگونی ارائه می‌کند: پدیده‌هایی به گوناگونی بیماری‌های ژنتیک، عفونت‌های ویروسی، تعیین جنسیت در پستانداران، و فرگشت. تازه الان ما داریم به رازهای دی‌اِن‌اِی دور ریختنی دست می‌یابیم و کتاب نِسا کَری منبع ضروری برای پیمایش تاریخ و مباحثات این شاخه علمی و بحث‌های داغ صورت گرفته در آن است.